پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

قصد تحمیل اضافه بار بر پیکر نحیف آموزش و پرورش را نداریم، اما چه کنیم که پای جگرگوشه ها در میان است . همان هایی که در آموزش و پرورش و ادبیات ایدئولوژیک از انان به آینده سازان مملکت نام برده می شود. چه جگرگوشه، چه آینده ساز مملکت و چه دانش آموز صرف ، متاسفانه به هزار و یک دلیل درون و برون مدرسه ای ، دچار بحران هویت و شخصیت و یا در سطحی خفیف تر،سرگشتگی درگیری فکری منجر به خودانکاری و خودنابودگری شده است. آنهم در استانی که بنا بر شهادت امار ، یکی از استان های پیشرو در امار خودکشی است. باید از وزیر محترم، معاونت پرورشی ،مدیرکل سلامت، مدیرکل استان ایلام و رئیس آموزش و پرورش شهرستان پرسید که برای این شرایط وحشتناک چه کرده اید؟ تیم مداخله سریع در بحران کجاست ؟ منتظر دریافت توضیحات هستیم. هرچند می دانیم که روابط عمومی محترم وزارتخانه ، برهم ریخته تر از این است که به خود زحمت ارایه پاسخ دهد.

سال ۹۶ پس از خودکشی دو دختر نوجوان در اصفهان، امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس و استاد دانشگاه در گفتگو با «انتخاب» در پاسخ به این سوال که آیا اتفاقات اینچنینی می‌تواند به یک اپیدمی تبدیل شود، با تایید این موضوع ‏گفت: یکی از عوامل خودکشی از بین رفتن قبح مسئله است؛ خودکشی یک بیماری است که می‌تواند در نسل جوان اپیدمی ‏شود. وقتی نسل جوان بگوید برای چه زنده ایم، وقتی ۲۷.۵ درصد فارغ التحصیلان دانشگاه بیکارند این موضوع ناامیدی به ‏همراه می‌آورد. ‏

عرفان، حقوقی را مطرح می‌کند که به آن نمی‌رسی مگر اینکه بمیری، یعنی خودکشی. عرفان، اخلاقیات را از بین می‌برد چراکه یا به شدت امیدوار می‌شویم مثلا پای منبر که می‌نشینیم همه بهشتی هستیم و بعد در جامعه با انواع و اقسام گناه مواجه می‌شوی و احساس شکست می‌کنی و ناامید می‌شوی که قرار بود رستگار بشوم. اما اگر جامعه بر مبنای فلسفه و حکمت پیش برود، رو به آینده حرکت می‌کند و قدم به قدم امیدوار می‌شود و می‌داند چه کاری باید انجام داد.